'Wilde' tijden

Hoi allemaal!

Nog even een berichtje over onze avonturen van afgelopen week voordat wij morgen al zwoegend Mt Meru gaan beklimmen. Vorige week zaterdag om 5.00 's ochtends vertrokken wij op safari. De dag daarvoor hadden wij een ontmoeting met ons, een tikje bijzondere, reisgezelschap toen wij in het bezit van onze 80 flapjes tanzaniaanse shilling (het grootste biljet wat hier uit de pinautomaat komt is 10.000 Tsh = 5 euro) de tour-operator kwamen betalen. Eind vorige week leek het erop dat onze safari geen doorgang kon vinden, er was namelijk niemand die met ons na ons co-schap op safari kon en met zijn tweeen is het veel te duur. Gelukkig heeft Heiko, de duitse oogarts, ons in contact gebracht met onze drie duitse reisgenoten. Jullie snappen dat wij hierdoor genoodzaakt waren twee dagen co-schap in te leveren, helaas.

Onze safari was LEGEN.... wait for it..... DARY! Zaterdag hebben we Lake Manyara bezocht, een klein nationaal park met jungle-achtige natuur en heel veel dieren die bijzonder dicht bij de jeep kwamen. In de jeep konden we op de stoelen staan en met ons hoofd uit het dakraam naar buiten kijken, supervet! De tweede dag reden we door naar de Serengeti waar we een aantal bijzondere dingen gezien hebben, waaronder de wildebeast migratie, leeuwen, een groep cheetahs direct naast de jeep (dankzij de guide die de regels negeerde), een enorme giraffen-familie, olifanten en twee chillende luipaarden in een boom. 's avonds gingen we overnachten op een campsite midden in de Serengeti waar we tijdens het eten helaas werden lastig gevallen door enorme kevers die vanuit het dak Barbara besprongen. Het toilet gebouw vies, de douche koud, geen wc-papier en tot overmaat van ramp geen electriciteit: safari is afzien ;) Maar als je de volgende ochtend mag genieten van de zonsopgang boven de Serengeti en de grootste kudde olifanten (met baby's!) die we ooit hebben gezien valt het allemaal wel weer mee. 's avonds overnacht op een (zo mogelijk nog smerigere) campsite, maar dan wel op de rand van de Ngorogoro crater. Hier wederom genoten van een prachtige zonsopgang (wel elke dag opstaan om 5.30 :( ). De crater zelf is klein, maar met een enorme dichtheid aan dieren. Momenteel is het hier baby-tijd, dus overal waar we keken zagen we de allerschattigste kleine diertjes. Keerzijde van de medaille: baby-dieren zijn ook populair als diner. Met lede ogen hebben we moeten aanzien hoe een baby-gnoe van een paar uur oud (die ochtend geboren) na een ren voor zijn leven met mama-gnoe ten prooi viel aan een groep hyena's. Hoogtepunt van de dag: het compleet maken van de big five! Al met al hebben we genoten van de tocht, we zijn uitgebreid gepamperd door zowel onze guide Kepha (die op al onze vragen antwoord wist en alles supergoed regelde) en onze chefkok Mchina (die op een enkel gasstelletje elke avond een 3-gangendiner wist te bereiden).

Na terugkomst hebben wij ons uiteraard direct weer vol enthousiasme op de patienten gestort. Echter er was voldoende ruimte voor het participeren in sociale activiteiten zoals Australia Day. Het slachten van de geit en de kip hebben we gelukkig gemist en ons pas na ons co-schap in het feestgedruis gemengd. Het was wederom een geslaagde avond.

Met enige spijt stapten wij na 4 uur slaap ons bedje weer uit om op Outreach te gaan. Daar hebben we ons met 8 man in een kamer van 14 m2 gepropt om meer dan 150 patienten te zien. Wonder boven wonder gebeurde er zelfs een diabetes screening met een retinal camera (zeer geavanceerd). Zie vooral de foto’s.

Vrijdag was onze laatste dag co-schap, die we met name doorgebracht hebben op OK. ‘s Avonds hebben we een afscheidsfeestje gegeven voor de residents die we toch wel een beetje gaan missen (en zij ons ook want we hebben ze drie weken entertaind ;) ). Zelfs club La Liga nog geinspecteerd onder begeleiding van dr. Francois Picard. Enigzins gecultuur-shocked kwamen we vroeg in de morgen weer thuis. De dansmethoden zijn hier wat anders dan we gewend zijn en het gaat er op de dansvloer behoorlijk wild aan toe…

Tot en met woensdag beklimmen we Mt. Meru (hiervoor zijn we ietwat zenuwachtig en ongetraind). Daarna pakken we de bus naar Nairobi vanwaar we Kenia gaan exploreren. Wanneer we weer wat kunnen laten horen weten we nog niet. Bedankt voor al jullie berichtjes en reacties, we vinden het leuk om het te lezen en het brengt ons soms weer een beetje thuis.

Liefs, Bar en Renee